کر پڑیاں وینا ، شام قید نان
کیویں لاش توں پتھر ہٹاواں، کیویں تینوں کفن پواواں، میرے ہتھ وچ نیں رسیاں
تیری موت داغم ہجے مکیا نہیں ، اُتوں چادراں داغم مار گیا
میری ویران و یکھ سواری کر لئی اے شام تیاری ، گئیاں ملک وبیران سنگتاں
جدوں غش سجاد دا مکیا سی ، نہ پُتر رئے نہ ویر رئے
گل طوق تے پیری کڑیاں ، بیمار مہاراں پھڑیاں ، پائیاں سر وچ نیں مٹیاں
تیرا خون ہے سجدے وچ رڑیا، ایس خون دا معجزہ دیکھ لوویں
تیری یا دنوں روز مناوے گا ، ہر ماتمی خون بہاوے گا، میں وعدہ کر چلی آں
تیرا سر نیزے تے کلانئیں ، میری چادروی ہے نیزے تے
سر ننگے سفر میں کرنے ، ہر موڑ تے خطبے پڑھنے ، پردیس نوں ٹر پئی آں
عباس دلاور ہوندا جے ، نہ بھیناں قیدی اینج ہندیاں
نہ سر سانگاں تے چڑہدے، نہ خیمے شاہد سر دے، نہ رلریاں بے وطناں
Social Plugin